Fitness en Social Media. Vandaag ben ik openhartig over mijn ervaringen, en geef ik jou een aantal tips over hoe ik het combineer.
Er is een enorm aantal mensen dat in de afgelopen jaren is gaan trainen door de fitnesshype op social media. Sommige van hen springen er halsoverkop in en meten zich vanaf dag 1 aan al die foto’s van strakke benen, sixpacks en afgetrainde ruggen op Instagram en Facebook. Ze geven op als ze na twee weken nog steeds dat putje in hun rechterbovenbeen zien. Ze hebben een plaatje in hun hoofd van wat trainen op zou moeten leveren en missen volledig dat daar nog zo veel aan toegevoegd kan worden, dat mensen ook om andere redenen trainen. En bovendien dat ze vóór ze er zo uitzien als hun favoriete fitnessmodel, ook op allerlei andere manieren kunnen profiteren van hun workouts. Een combinatie van ongeduld en onwetendheid zorgt er bij hen voor dat ze hun motivatie verliezen.
De focus ligt op social media voor het overgrote deel op het fysieke aspect van fitness. Op Instagram draait het natuurlijk om foto’s. Het is top dat we zelfverzekerder worden door al die uurtjes in de gym en dat willen laten zien. En ja, ook ik maak (te) veel spiegelselfie’s en schrijf er ‘shape check J’ onder (en maak die foto’s alleen vanuit de goede hoeken zodat mijn onzekerheden niet benadrukt worden). Maar soms, als mijn hoofd vol zit met dingen die véél belangrijker zijn dan mooie billen, vliegt het me lichtelijk aan dat er op Instagram nauwelijks iets anders meer te vinden is dan foto’s daarvan.
Compleet
Ik denk dat een completer beeld van de voordelen van trainen heel veel beginners door die eerste moeilijke weken heen kan slepen, ervoor kan zorgen dat ze niet meer denken ‘zie je wel, ik ben te lui hiervoor’. Als ik alléén voor mijn billen zou trainen, zou ik echt niet 5 dagen in de week mijn warme bed anderhalf uur eerder verlaten, believe me. Ik hoop dat ik door uit te leggen wat fitness voor mij betekent, in ieder geval één iemand ervan weerhoud om na twee weken de zweterige handdoek in de ring te gooien en aanmoedig de manier van trainen te vinden die bij hem/haar past. Want voor iedereen is er een manier.
Toen ik mezelf nog de loopband op moest slepen…
Ik begon me al vrij jong bezig te houden met fitness. Gedurende een aantal jaar trainde ik echter totaal niet met een goede insteek. Ik had een erg slechte relatie met eten, mijn lichaam en ook met sporten. In die periode deed ik voornamelijk cardio en pilates, af en toe programma’s zoals Insanity, in ieder geval was mijn routine weinig op kracht gericht. Ik heb toen door blessures heen getraind, me eindeloos schuldig gevoeld over wel of niet trainen, te kort of te lang, te veel of te weinig, en heb ik op z’n zachtst gezegd erg slecht voor mijn lichaam gezorgd. Bovendien was ik nooit bezig met hoe ik me voelde tijdens het sporten, alleen met wat het me op kon leveren, ik genoot er dus niet echt van. Het was vaker een kwestie van moeten dan van willen. Verandering/vooruitgang waardeerde ik niet; ik zag alleen maar alles wat in mijn ogen anders moest.
Wat fitness nu voor me betekent
Twee jaar geleden (toen het een stuk beter met me ging!) begon ik met krachttraining. De focus was ineens zo anders: het ging niet meer om vet verbranden, maar om sterker worden! Voor het eerst werd trainen voor mij leuk en uitdagend, kon ik erin vooruitgaan en er nieuwe dingen over leren. Toen ik begon, was alleen de stang bij een squat nog bijna te zwaar (pilates maakt je toch niet zo sterk als je zou denken!) en vond ik deadliften maar eng klinken. Ik begon me te verdiepen in de ‘wetenschap’ achter allerlei oefeningen, sets, herhalingen en trainingssplits. Ik wilde zelf mijn schema’s kunnen maken, kunnen experimenteren en me op mijn gemak kunnen voelen in m’n eentje tussen die sterke mannen in de gym. Natuurlijk bleef ik bezig met hoe ik eruit zie en wat mijn fysieke doelen zijn. Maar wat inmiddels nóg belangrijker voor mij is, is de energie die ik van trainen krijg, hoe het me helpt mijn hoofd leeg te maken, de extra focus en discipline die het creëert. Het dwingt me voor mijn lichaam te zorgen en het te laten herstellen. Het brengt structuur aan in mijn dagen en in mijn voeding. Eten ben ik als brandstof gaan zien, vooral de afgelopen maanden, sinds ik probeer te bulken. Ik moedig elke trainende vrouw aan (ook vrouwen die geen eetstoornis of ander eetprobleem hebben gehad hebben vaak de neiging zich schuldig te voelen na een maaltijd) dit te gaan doen om te ondervinden dat voeding NIET je vijand is en aankomen NIET het einde van de wereld.
De manier waarop je met serieus trainen ‘te werk gaat’ kan je net zo goed toepassen op andere aspecten in je leven. Denk aan de manier waarop je doelen stelt, een werkwijze bepaalt en ruimte vrij laat voor aanpassingen. Niet alles kan voorspeld worden: sommige oefeningen voelen misschien heel naar voor jou, of jouw hormoonbalans vraagt om een aanpassing in je dieet. Verder zal je ook moeten accepteren dat je lichaam soms ups en downs heeft waar jij niet altijd controle over hebt. Je moet werken met wat je hebt in de gym. Allerlei kleine keuzes kunnen je helpen een doel te bereiken, of je juist vertragen daarin. Bovendien zal je inzien dat het zéér onrealistisch is om binnen twee weken te willen transformeren. Zo kan trainen je helpen gedisciplineerder, geduldiger en geconcentreerder te zijn, óók op je werk of op school.
That being said, fitness kan ook iets zijn wat je juist helpt een balans te vinden tussen doorgaan en een pas op de plaats doen. Ook in de afgelopen twee jaar heb ik ‘gewoon weer’ een keer of twee door een blessure heen getraind, met koorts in de gym gestaan en me véél te druk gemaakt over het overslaan van een workout. Het blijft zoeken naar de goede balans, maar hoe dan ook word ik op geen enkele manier beloond als ik niet goed voor mezelf zorg of te hard doorga. Dat besef is erg belangrijk. Voor iemand die die de neiging heeft tot drie uur ’s middags heerlijk in zijn bed te liggen, of na elke maaltijd een toetje te eten, zullen er weer andere momenten zijn waarop de balans even heroverwogen moet worden. Iedereen heeft zijn eigen routines en valkuilen. Zie fitness als jouw ‘project me’ (hoe Teen Vogue dit ook klinkt) dat geen einddatum heeft en jou kan helpen op allerlei momenten in je leven productiever, energieker en zelfverzekerder te zijn.
Hou niet alleen je vooruitgang bij met foto’s, maar ook met tekst. Schrijf op hoe je je fysiek en mentaal voelt, wat er verandert, waar je tegenaan loopt, hoe je dit oplost, waar je over twijfelt etc. Het is verfrissend en motiverend om terug te lezen wat voor fases je doorgemaakt hebt en hoe je bent gegroeid.
Ga eens trainen in de avond als je altijd ’s ochtends gaat, verander iets aan je eetpatroon, voer een oefening op een onconventionele (maar veilige) manier uit. Veel mensen begrijpen niet dat mensen die het trainen zo lang volhouden, het daadwerkelijk leuk vinden. Dat zijn allemaal verschillende mensen, met verschillende ritmes en persoonlijkheden, dus voor iedereen is er een juiste manier te vinden.
Op deze momenten is het erg belangrijk om fitness als een lifestyle te zien, een ‘bigger picture’ waarin alles echt niet in een rechte lijn omhoog kan gaan. Zo werkt het nou eenmaal niet, dus alles wat je kan doen is van elke situatie het beste maken. Dat brengt me bij mijn laatste tip:
Zowel mentale als fysieke en zowel korte termijn als lange termijn. Op die manier heb je niet zo snel het idee dat je ‘nu nooit meer je doel zult bereiken’ bij een bepaalde setback. Het is vrijwel onmogelijk dat een specifieke situatie al je verschillende doelen meteen omver stoot.
Ik hoop dat ik heb kunnen overbrengen dat het essentieel is om je bewust te zijn van wat je aan het doen bent en wat het je oplevert, wil je iets vol kunnen houden. Mensen die steeds maar weer beginnen en steeds maar weer stoppen met trainen geven vaak hun motivatie, doorzettingsvermogen of capaciteiten de schuld. Elke keer beginnen ze weer op dezelfde manier, met dezelfde benadering en focus. Mijn boodschap is dat in mijn ogen exact dáár bepaald wordt of je iets wel of niet vol zal houden. Niemand zou boos op zichzelf moeten zijn omdat een plaatje op Instagram hun niet genoeg motiveert om anderhalf uur gewichten heen en weer te slepen in de gym. Ik zeg: 2017 is het jaar dat beginners in gaan zien dat er meer is wat gymjunkies motiveert, dat zij éérst hun eigen drijfveren gaan zoeken… en dan komen ‘die billen van die Instagram-meid’ later wel.
Nathalie. Team Man-Up.
© Man-Up 2014-2022. 
Mooi stukje, en erg met je eens. Leuk om te lezen.