VOORNEMENS? NEE!
DOELEN STELLEN? JA!
Het is december 2014 (voor het geval je denkt “huh….”? Dit is een throwback). Ik ben al ruim 10 jaar te vinden in de sportschool. Van tijd tot tijd van sportschool gewijzigd om op die manier eventuele nieuwe motivatie en prikkels op te zoeken. Ik kreeg grote volle spieren, dikke armen en een brede rug en ik voelde me top.
Vooral wanneer je in het pashokje van de Zara tijdens het passen uit de mouwen scheurde. Zelfverzekerd als ik was, zolang er maar een strak t-shirtje omheen zat die de aders van mijn biceps bijna afklemde.
Alleen het gevoel van binnen bleef hetzelfde. Onder dat strakke t-shirtje zat een berg aan onzekerheid. Diep van binnen was ik niets meer dan onzeker en eigenlijk ongelukkig. De spieren zaten al die tijd verborgen onder een dikke laag vet. Zodra ik ging zitten kwam er een zwemband tevoorschijn die alleen een functie als reddingsboei zou hebben. De kans op verdrinking was dus 0,00%. Maar ja… het strand en de zee opzoeken in alleen een zwembroek deed ik toch al niet aangezien ik me schaamde voor mijn lichaam.
Maar goed. In mijn throwback is het nog steeds december 2014. Ik was het spuugzat om me te voelen zoals ik me voelde.
Wat ga ik hieraan doen? Mezelf de decembermaand volvreten met oliebollen, risolles, loempia’s en bapao?
(Ja, de indonesische cultuur is nog erger in december).
Moet ik 1 januari afwachten en één met de massa worden die zichzelf ook nieuwe voornemens heeft aangepraat? En de kans op afzwakking vergroten voordat het februari wordt omdat je jezelf toch al helemaal goor hebt gevreten. Nee, ik was niet van plan om halverwege januari al weer op te geven net als velen die pas op 1 januari met hun goede voornemens starten. Mocht je je aangesproken voelen, I don’t care, Man-Up.
Anyway, time 4 sum action.
Werk aan de winkel, tijd om van die vreettempel een gezonde gespierde kerktoren te maken. Weg dus met alle frisdranken. Geen suiker meer in koffie en thee. Geen gebak meer omdat er toevallig wéér iemand jarig is op je werk. McDonald’s, Burger King, KFC en meer van dat soort vreetschuren gingen op de zwarte lijst. En om transparant te blijven; ik heb één oliebol die decembermaand gegeten (ja, wat nou).
Het trainen ging me op zich al lekker af. Het was de voeding. Dé grote sleutel naar het succesgevoel. Die combinatie van training en de juiste verhouding van eiwitten, vetten en koolhydraten zorgde ervoor dat ik nog meer (blijvend) gemotiveerd raakte om het beste uit mezelf te halen. Mijn doel was fit voelen, fit ouder worden. Sterk voelen. En eindelijk eens niet meer onzeker over het strand te hoeven lopen. Binnen een jaar tijd heb ik middels zwoegen, ploeteren, moodswings (vanwege de suiker afkickverschijnselen), doorzettingsvermogen mijn doelen bereikt.
De beslissing om niet meer langer te wachten om verandering aan te brengen in mijn leven was één van de allerbeste investeringen tot nu toe. Het was geen makkelijke weg en het ging niet allemaal zonder slag of stoot. Uiteindelijk was het het allemaal waard.
is het allemaal waard geweest” notification=””]
Op de foto’s hieronder zien we een lichaamsgewicht van +70 kg met een vetpercentage van rond de 20%. Aangezien ik me schaamde wat er onder het shirt zat zijn er weinig foto’s te vinden zonder shirt van die periode. Maar daarnaast drop ik er wel gelijk een fotootje bij van mij en Kaká, voormalig profvoetballer van Real Madrid 😉
Op de laatste foto zien we een lichaamsgewicht van 60 kg met een vetpercentage van 6.5%
Kortom; Het is prima om goede voornemens te hebben. Maar zet deze goede voornemens om in doelen. Het moment dat je je eigenlijk beter zou willen voelen dan dat je je voelt, is het moment voor verandering. Wacht dus niet steeds op morgen en start jouw eigen ‘Man-Up journey’ vandaag nog.
Groetjes,
Michael. Team Man-Up
© Man-Up 2014-2022. 